FRANÇOIS POITOU & PUMPKIN - ARÔMES COMPLEXES

Artiest info
Website
facebook
Label : YOVO Music
Distr. : Outhere Distr. Benelux

François Poitou is een Franse jazzbassist/componist/orkestleider. In 2010 vormde hij het quartet YOVO, ze gaven meer dan 100 concerten en brachten twee zelf geproduceerde albums uit. Van 2014 tot 2017 speelde hij met de Argentijnse zangeres Natalia Roca, verder werkte hij o.a. met Chrlélie Couture, Paris Combo, Didier Lockwood en Frederico Casagrande. Behalve als bassist en begeleider componeerde hij en trad op als leider en maakte hij twee goed ontvangen albums, Funambule uit 2017 en Le sec et la lune uit 2019, dit gebeurde met zijn quintet met o.a. twee violisten, serene muziek die je kunt betitelen als kamerjazz. In 2020 besluit hij een andere richting in te slaan door te gaan samenwerken met rapster Pumpkin, hij componeerde een dozijn nummers en vroeg haar die te voorzien van tekst, zo ontstond “Arômes complexes”.

De bezetting luidt : Olivier Laisney op trompet, Maxime Berton op tenorsax en basklarinet, Stéphane Adsuar op drums, Pumpkin is vocaal te horen en François Poitou op contrabas, basgitaar en keyboards. Het album opent met “Deux pieds dans l’eau”, een fraai in elkaar gestoken compositie voort gedreven door stuwend bas- en drumspel, uitermate sfeervol. In “Deux pieds dans le sable” horen we Pumpkin voor de eerste keer, ik ben niet zo weg van rap, maar waarschijnlijk omdat het hier in het frans gaat en duidelijk verstaanbaar is, vind ik het hier prima klinken, het maakt de muziek spannender, word ik op mijn oude dag nog fan van rap ! In “Deux pieds sur le bitume” zorgen bas en rap voor een nimmer aflatend ritme waarop fraai gesoleerd wordt door Maxime Berton. Gedragen klanken openen “Pieds” waarna er zich een aanstekelijk ritme ontplooid met serene klanken van de basklarinet, intrigerend. Zoemende basklanken openen “Tome 5” dan ontwikkelt zich een spannend duel tussen bas en drums versa de blazers met een glansrol voor Olivier Laisney, een indrukwekkend stukje muziek. Datzelfde kan gezegd worden van het afsluitende “Rue Daguerre”, een sfeervol muziekstuk waarin de groep zijn klasse volop bewijst.

Jan van Leersum.